ေကာင္ေလး နဲ့ သူမ (သို့) ၅၁ဖူးစာ

မီးအေမွာင္ခ်ထားတဲ့ အခန္းေလးထဲ ကြန္ပ်ဴတာ sound box ထဲမွ
တိုးတုိးေလးလြင့္ပ့်ံေနတဲ့ေလးျဖဴရဲ့ စာမ်က္ႏွာ ၁၅
" ဘယ္ဆီကိုမင္းေရာက္ ေနမလဲ...ဘယ္သူနဲ့မင္းရွိမလဲ...
ဘာေတြကိုမင္းလုပ္ေနမလဲ...ေတြးမိပါတယ္...ငါစဥ္းစားရင္းနဲ့...
ငါလြမ္းေမာရင္း နဲ့ တခါတေလေတာ့သတိရပါတယ္..."
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အခ်စ္ကိုေရွ့တန္းတင္မိေသာေၾကာင့္
အသည္းခြဲဘီလူးမေတြကိုနာက်င္ေနမိသလိုလို ...
အခ်စ္ကိုအေလးနက္မထားတဲ့သူေတြကို စက္ဆုတ္မိသည္။
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးထားျပီးမွ လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္သြားသူေတြကို မုန္းတီးမိသည္။
ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေျခေနေတြကိုသံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ခံလိုက္ရသလို လူတစ္ေယာက္ကိုမုန္းတီးမိေနေပမဲ့ အဲဒီလူကိုေတာ့
လြမ္းမိေနလားဆိုေတာ့ အဲဒီေကာင္ သူ့ကိုယ္သူ ေဝခြဲလို့မရ...
ေသာကပူေလာင္ျခင္းေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားကိုမြဲေျခာက္ေစတယ္....
အစိတ္စိတ္မႊာမႊာကြဲေၾကသြားတဲ့ ႏွလံုးသားကို ျပန္လည္စားထုိး ကုစားဖို့အတြက္
လူတစ္ေယာက္ေကာင္ေလးရဲ့ ရင္ခြင္မွာ အမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္ေနေလျပီ...
ကဲ လွစ္လွပ္သြားတဲ့ ေနရာကို ျပန္လည္ျဖည့္ဆည္းဖို့အတြက္ကံၾကမၼာေရ. ဖန္တီးေပးပါေလေတာ့...
အေၾကာင္းဖန္ေလျပီ...
အဲဒီေန့က သီတင္းကြ်တ္လဆန္းပိုင္းေလာက္ျဖစ္တာမို့ မိုးကခပ္အံု့အံု့ရွိေနဆဲ...
အေရွ့ေလတိုက္ကာစ ကာလမို့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အေႏြးထည္နဲ့
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အရွည္ကိုဝတ္ထားျပီး စံျပမွတ္တိုင္မွာ ဒဂံုစင္တာဘက္သို့သြားေသာ ကားအလာကိုေစာင့္ေနသည္။ နားမွာကလည္း နားက်ပ္ၾကီးတပ္ျပီး
ပါးစပ္ကလည္း Rap သီခ်င္းေတြရြတ္ေနသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ ၅၁ တစ္စီးလာပါျပီ...
ေန့လည္ပိုင္းမို့လို့ လူကေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိရွိလွသည္။
ကားေပၚကို လွမ္းတက္လိုက္ျပီး ကားအေနာက္ပိုင္းသို့ ဝင္ရပ္လိုက္သည္။
မဒီပ်ိဳတစ္သုိက္ (၅ ေယာက္ေလာက္ရွိသည္) စကားေကာင္းေနျပီး
ဟပ္ဟပ္ပက္ပက္ၾကီး ရယ္ေမာကာ ေျပာေနၾကသည္။
ေလးေယာက္ကထိုင္ေနျပီး တစ္ေယာက္ေသာသူသာလွ်င္
ရပ္ေနေတာ့ သနားဖို့ေတာ့အေကာင္းသား...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚမွာနစ္နာခံတတ္တဲ့ အက်င့္ရွိသည္ဟု
ခ်က္ခ်င္းေကာင္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဘာေတြေျပာေနလဲေတာ့ ေကာင္ေလးသတိထားမမိ
ဒါေပမဲ့ သူတို့ရဲ့ရယ္သံက J-Me သီခ်င္းဆူညံေနတာကိုပင္
ထိုးေဖာက္ေနစြမ္းရွိသည္ဆိုေတာ့ ရိုးရိုးရယ္တာထက္ေတာ့
volume အဆမတန္ပိုေပမည္။ စိန္ဂြ်န္းမီးပိြဳင့္နားအေရာက္
စပါယ္ရာအေနာက္ကိုေရာက္လာလို့ ပိုက္ဆံလွမ္းအေပး၊
မီးပိြဳင့္အစိမ္းကိုေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္ေပမဲ့ ဝါသြားသည္မို့ ကားဒရုိက္ဘာရဲ့
အရွိန္ျပင္းျပင္းဘရိုတ္အုပ္မွုနဲ့အတူ ထိုအရွိန္ကိုမထိန္းႏုိင္ဘဲ
သူမက ေကာင္ေလးရဲ့ အေနာက္မွအေႏြးထည္ကိုဆြဲလိုက္မွုတို့ေၾကာင့္
ဘုန္း...ႏွစ္ေယာက္စလံုးအေနာက္ျပန္လဲက်သြားသည္...
အားကြ်တ္...ကြ်တ္...ကြ်တ္
"ဘယ္နားနာသြားေသးလဲဟင္..."ေကာင္ေလးမွ ဂရုနာသက္ေသာေလသံေလးျဖင့္
ေမးလိုက္ျပီး လက္ေမာင္းေလးကို ကိုင္ကာဆြဲထူေပးလိုက္သည္။
သူ့ပံုေလးက တစ္ခ်ိဳ့မိန္းကေလးေတြလို ရွက္ေၾကာက္မေနပဲ
ေကာင္ေလးကိုျပံဳးျဖီးျဖီးရယ္ျပရင္း "ေဆာရီးေနာ္" တဲ့...
"အန္...အင္း ..ရပါတယ္..."
"ဟဲ့ေကာင္မ မိတ္ဆက္လိုက္ေလ..."
"ေအးေလဟယ္သူ့ခမ်ာ နင္ဆြဲလို့လဲက်သြားတာမိတ္ဆက္လိုက္..."
ေဘးကသူ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ့ ေျမွာက္ေပးမွုေၾကာင့္..သူမကစျပီး
"နင္ ygn သံုးတယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒီမွာငါ့နစ္ခ္က ဒီဇင္ဘာ
ငါတို့အကုန္လံုးက ေဆး-၂ က...နင္ကေကာ..."

ေကာင္ေလးနဲနဲေၾကာင္သြားသည္။ ျပီးမွ...
"ဟား..တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ... ငါက ဒီဇင္ဘာဟီးရိုး ေလ...ၾကားဖူးလား Dental ကပါ"
"ႏုိး...မၾကားဖူးဘူး..."
"ဒါနဲ့...ဆယ္တန္းကို ဘယ္တုန္းကေအာင္တာလဲ ေက်ာင္းကေကာ..."
"၂၀၀၄ ေအာင္တာေလ...ဗိုလ္တစ္ေထာင္ငါးကပါ
သင္ဇာဝင္ေက်ာ္တို့နဲ့တူတူေပါ့"
"ေအာ္..က်ေနာ္က ဒဂံု-၁ ကပါ...၂၀၀၅ မွေအာင္တာ မမေတြေပါ့ဒါဆိုရင္..."
"ဟားဟား...ဟုတ္ပါျပီ ေမာင္ေလးရဲ့"
သူမကုိေကာင္ေလး အခုမွေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး ခ်စ္စႏိုးဦးကို
အရပ္နဲနဲပုေစျပီး ဆံပင္တိုညွပ္ေပးလုိက္ ...တစ္ပံုစံတည္းပါပဲ
အသားနဲနဲေတာင္ပိုျဖဴေသး...အဲဒီေန့က သူမေျပာျပလို့
ရွမ္းေသြးစပ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။ေျမနီကုန္းေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက
သူမအပါဝင္ အားလံုးကိုႏွုတ္ဆက္ျပီး သင္တန္းရွိရာ
ေျမနီကုန္းပလာဇာအေပၚထပ္ informatics ကို ေျခဦးတည့္လိုက္သည္။
သင္တန္းမွအျပန္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဒဂံုစင္တာကိုေျပးျပီး အင္တာနက္သြားသံုးမိသည္။ ေကာင္ေလးပံုမွန္ထက္ေျခလွမ္းေတြသြက္ေနတာေတာ့
လံုးဝေသခ်ာသည္။ နာရီဝက္ေလာက္သံုးျပီးေတာ့ ygn မွာ december
ဆိုတဲ့အေကာင့္ေလးေပၚလာလို့ ေကာင္ေလးတိုင္းထက္အလြန္ဝမ္းသာမိသည္။

december-hero hello...
december hi...ur asl ?
december-hero 17 m ygn..nu.btw, khu na ka bus apaw mhar twe det ta youk ma hote woo lar ?
december 23 f mdy no... i m from mandalay
december-hero aww.sorry :P

ေတာက္...လုပ္ခ်လိုက္ျပန္္ျပီ...ငါ့ကိုသူမ်ားနစ္ၾကီးေပးျပီးေနာက္လိုက္တယ္...
ေကာင္းကိုမေကာင္းဘူးလူေတြ...
၁ ရက္ ၂ ရက္ သံုး၊ ေလး ရက္ကုန္သြားသည္။ ေကာင္ေလး အြန္လိုင္းမတက္မိ...။
ဒီလိုနဲ့...ထံုးစံအတိုင္း စံျပမွာကားေစာင့္ေနတုန္း
၅၁ ကားတစ္စီးေပၚလာျပန္ပါသည္။ ေကာင္ေလးက အတက္...သူမကအဆင္း
"ဟိုက္...ဒီ...ဇင္...ဘာ...နင္ငါ့ကိုနစ္ခ္အတုေပးခဲ့တယ္ ငါဟိုေန့ကခ်က္တာနင္မဟုတ္ဘူး..."
"ေဟ့..ခ်ာတိတ္ေတြ ေျပာစရာရွိတာေနာက္မွေျပာ ခရီးသည္ေတြအမ်ားၾကီးတက္မွာ..."
စပါယ္ရာရဲ့ေအာ္သံေၾကာင့္ သူမဆင္းေျပးသြားျပီးေအာက္ေရာက္ေတာ့
"ဟဲ့...ဒီဇင္ဘာဟီးရုိး ...ေဆာရီးပဲ...ငါ့နစ္ခ္အေနာက္မွာက အမွတ္သားေလးပါတယ္..."
ေကာင္ေလး...ဒီေန့ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူမေအာ္ေျပာတဲ့အမူရာေလးကို မ်က္စိထဲအၾကိမ္ၾကိမ္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းမွာ ဘာသင္ေနမွန္းေတာင္မသိေတာ့...
ေကာင္ေလး...သူမထံသို့သာ..အာရံုေတြ ေရာက္ေနမိသည္။
အဲဒီေန့ ည ၇ နာရီေလာက္မွာ သူမနဲ့သူ စတင္ေအာ္လိုင္းမွာေတြ.သည္။

december-hero i think u lied me n gave me wrong name
december^_^ ha ha ...i m rarely to lie pepole :)
.
.
.
.
.
.
.
ဒီလိုနဲ့ အျပင္မွာမေတြ.ျဖစ္ပဲ ေအာ္လုိင္းမွာပဲ ေန့တိုင္းစကားေျပာျဖစ္တာ
၁ ပတ္ေလာက္ၾကာမွာေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ့သူမ ႏွစ္ေယာက္တည္း
စိမ္းလန္းမွာ ေတြ.ျဖစ္တယ္...ေကာင္ေလးကရင္ခုန္သံကို မထိန္းထားႏိုင္ေတာ့ပဲ အခ်စ္စကားေတြအန္ခ်မိလိုက္ေတာ့ သူမက နဲနဲေတာ့မူတာေပါ့...
ေနာက္ဆံုးအိမ္ျပန္ခါနီးမွာ သူမ က ေကာင္ေလး နား အနားသို့ကပ္ျပီး ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ေကာင္ေလးနဲ့ သူမ အဲဒီအခ်ိန္၊ အဲဒီေန့ကစျပီးခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားေျချပီ...
CENSOR :)
လာခ်င္ရင္အနီးေလးပါလို့ သူမက ေကာင္ေလးကိုအျမဲေျပာတက္သည္မို့
အခ်စ္ရဲ့စြမ္းအားေတြနဲ့ ေကာင္ေလး ေျမာက္ဥကၠာလာေဆး-၂ကို
ျမိဳ့ထဲမွ ေခ်ာင္းေပါက္မတက္ေရာက္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ နွစ္ေယာက္လံုးအတန္းလစ္ျပီး ကန္ေဘာင္ကိုေရာက္ျဖစ္သည္။
ဘူးသီးေၾကာ္စား... အာပူရွာပူေသာက္...စိမ္းလန္းမွာတုတ္ထိုးသြားစား...
သူမက ေကာင္ေလးအေပၚ တစ္ခါတစ္ေလ ႏြဲ.ဆုိးဆိုးခ်င္သည္။
အေပါင္းသင္းမ်ားတဲ့ေကာင္ေလးကို အခ်ိန္မီမေရာက္လွ်င္ စိတ္ေကာက္ခ်င္သည္။
ရိွုးပြဲသြား၊ ကလပ္တတ္တက္တဲ့ ေကာင္ေလးကို သူမ ပိတ္ပင္ခ်င္သည္။
ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလး သူမအတြက္အတက္ႏုိင္ဆံုး ခ်စ္သူနဲ့ လူမွုေရး သဟဇာတ
ျဖစ္ေအာင္ေနေပးခဲ့သည္။
တစ္ခါတစ္ေလ သူမ...ကားကိုယ္စီနဲ့ခ်စ္သူစံုတြဲေတြကိုၾကည့္ျပီး
အားက်စကားေျပာသည္။
သီရိပစၥယာလိုေနရာမွာ သူမေန့တိုင္း ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္သည္။
black canyon လိုေနရာမ်ိဳးမွာ သူမညေနဘက္ထိုင္ခ်င္သည္။
ေကာင္ေလးမွာကားမရွိေပမဲ့ တကၠစီငွားျပီးသူမလိုရာပို့ေပးသည္။
ေန့တိုင္းသီရိပစၥရာကိုေခၚမသြားႏုိင္ေပမဲ့ cafe aroma မွာေကာ္ဖီတုိက္သည္။
ကန္ေဘာင္ေရွ့က moon bakery လိုေနရာမွာနွစ္ေယာက္သား ထမင္းစားျဖစ္သည္။
အဲဒီလိုနဲ့ သူတို့ရဲ့ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ သံုးလေလာက္သာခံပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္...သူမ ေကာင္ေလးကိုအျမဲတမ္းရန္ေတြ.သည္။
အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာကာရန္ျဖစ္တက္သည္။
ထိုသို့ ေန့တုိင္းနီးပါး ear f--king ေပးလာေတာ့ ေကာင္ေလးသီးခံမေနႏုိင္ေတာ့...
ေကာင္ေလး...သူမကို စိမ္းလန္းက ခံုတန္းေလးတစ္ခုအေပၚမွာထားခဲ့ျပီး...
ဘာမွ မေျပာပဲလွည့္ထြက္လာခဲ့မိသည္။
ေကာင္ေလး...သူမကို စိတ္ကုန္သြားေခ်ျပီ...မတက္ႏုိင္ေတာ့...
သူ့ထုိက္နဲ့သူ့ကံပါပဲ...ဒါေတြျဖစ္လာေအာင္သူဖန္တီးခဲ့တာပဲ...ရွိပါေစေတာ့...
တစ္ခါတစ္ရံ...ေကာင္ေလး...သူမကိုု ဒဂံုစင္တာမွာေတြ.သည္။
လွည္းတန္းမွာေတြ.သည္။ ျမိဳ့ထဲမွာေတြ.သည္။ သူမအျပံဳးေတြနဲ့ႏွုတ္ဆက္သည္။
ေကာင္ေလးလည္း မေကာင္းတက္လို့ ျပန္ျပံဳးျပသည္။
ဒါေပမဲ့...ေကာင္ေလး သူမကိုျပန္ဆက္ဖို့နည္းနည္းမွ စိတ္ကူးမရွိေတာ့...
ထိုေန့...ထိုခ်ိန္မွစ၍ ေကာင္ေလးနဲ့ သူမအဆက္သြယ္ျပတ္သြားသလို ygn လည္းလံုးဝမတက္ေတာ့ပဲစြန့္လႊတ္လိုက္ျပီး ေကာင္ေလးရဲ့အခ်စ္ေတြလည္း တစ္ခန္းရပ္ခဲ့သည္။
ဤတြင္ ေကာင္ေလး နဲ့ သူမ (သို့) ၅၁ဖူးစာ ဇာတ္လမ္းျပီးဆံုး၏။

တီဝါေရ...ဒီေလာက္နဲ့ ေက်နပ္ေပးပါဗ်...စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္မိလို့ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။
(အခုလက္ရွိရည္းစားမွမရွိတာေလ) ဟဲဟဲ
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ အခ်စ္စစ္နဲ့ေတြ.ဖူးခ်င္လွပါသည္။