တစ္အိမ္တည္းေန...တစ္ေရတည္းေသာက္...တစ္အိုးတည္းစားတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဘီးက တက္ခ္ထားေလေတာ့ ဟိုင္ပါဘစ္ဇီးျဖစ္ေန
တဲ့ၾကားက အခ်ိန္ရသေလာက္ဖဲ့ယူကာ ေရးလိုက္ပါတယ္။ :)
ေခါင္းစဥ္ကေတာ့တစ္ခါတုန္းကဒုကၡအခုေတာ့ဟာသ တဲ့...
ဒုကၡ...ဒုကၡ...ဒုကၡ
ကိုယ္တုိင္ေတြ.ၾကံဳခံစားဖူးတဲ့ဒုကၡလွလွေလးေတြဟာအခုအခ်ိ္န္ၾကေတာ့လည္း
ဟာသျဖစ္သြားစျမဲပါပဲေလ။ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းကားေစာင့္ရင္းအီအီးပါခ်င္တဲ့ဒုကၡ၊
ခရီးသြားရင္းကားဘိန္းေပါက္၊ကားပ်က္တဲ့ဒုကၡ၊စာေမးပြဲခန္းထဲမွာက်က္ထားတဲ့
စာေတြမေမးပဲမျမင္ဖူးတဲ့ေမးခြန္းေတြကိုအာျဖီးညာရႊီးရတဲ့ဒုကၡ၊ရုိွးရုိက္ရင္း run ကို
ႏွစ္ပူးနဲ့ေဟာက္စ္ေရာင္ေဆာင္ျပီးရိုွးရတဲ့ဒုကၡ၊ဘုိင္ျပတ္ရင္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နဲ့ႏွစ္ပါး
သြားတဲ့ဒုကၡ.....ေၾသာ္...ဒုကၡ...ဒုကၡ...မ်ားလဲ မ်ားပါေပ့။
၂၀၀၆ခုႏွစ္(သံလြင္ဟီးရုိး၏ခရီးသြားႏွစ္မွာ)ထားဝယ္မိသားစု
(တကၠသိုလ္မ်ားရန္ကုန္)နဲ့
ျပင္ဦးလြင္၊ စစ္ကုိင္း၊ မံုရြာ၊ မႏၱေလးသြားတဲ့ခရီးစဥ္မွာ
ဒုကၡလွလွေလးတစ္ခုနဲ့ၾကံဳခဲ့တယ္။ခရီးစဥ္ရဲ့ပထမဆံုးျမိဳ့က
ျပင္ဦးလြင္ဆိုေတာ့လည္းေရာက္ေရာက္ခ်င္းေရေရလည္လည္ေပ်ာ္ေနၾကတာေလ။
ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ျပီးတစ္ေနကုန္လည္လို့ပတ္လို့ဝတဲ့အခ်ိန္မွာ
ညဘက္ၾကီးအီးစီေတြနဲ့ဆိုင္ကယ္စီးျပီး ျမိဳ့ကိုဆက္ပတ္္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေဖေဖာ္ဝါရီလဆိုေပမဲ့အေအးဓာတ္ကေတာ့မေလွ်ာ့ေသးဘူး။
ဒါေၾကာင့္ဘြတ္ေတြရႊတ္ေတြနဲ့ပုလဲျဖဴဆြယ္တာဆိုင္ကလက္အိတ္ေတြ
ဝယ္ျပီးေတာ့ဆိုင္ကယ္စီးၾကပါတယ္။ပထမေတာ့ဆိုင္ကယ္၅စီး၊
လူက၁၁ေယာက္။စိုးစံေဘာ္ဒါတို့၊စာပန္းအိမ္တို့ကိုသြားျပီးေတာ
အီးစီေတြပါတဲ့ဆိုင္ကယ္သံုးစီးကမနက္ျဖန္အတြက္အစီစဥ္ေတြ
တိုင္ပင္စရာရွိလို့ဆိုျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုျပန္ျပီး နားၾကေတာ့မယ္တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရယ္၊က်ေနာ္ရယ္ကလည္လို့မဝေသးလို့
ဒီညေတာ့သူငယ္ခ်င္းဟိုတယ္တစ္ခုမွာအိပ္လိုက္ေတာ့မယ္လို့
ခြင့္ေတာင္းျပီး အီးစီေတြကိုျပန္လႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ဟဲဟဲ...နဲနဲအတြန့္တတ္လိုက္ရမွေလ။ဒီမွာခရီးစဥ္ကစျပီ။
ေခါင္းစဥ္ကေတာ့တစ္ခါတုန္းကဒုကၡအခုေတာ့ဟာသ တဲ့...
ဒုကၡ...ဒုကၡ...ဒုကၡ
ကိုယ္တုိင္ေတြ.ၾကံဳခံစားဖူးတဲ့ဒုကၡလွလွေလးေတြဟာအခုအခ်ိ္န္ၾကေတာ့လည္း
ဟာသျဖစ္သြားစျမဲပါပဲေလ။ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းကားေစာင့္ရင္းအီအီးပါခ်င္တဲ့ဒုကၡ၊
ခရီးသြားရင္းကားဘိန္းေပါက္၊ကားပ်က္တဲ့ဒုကၡ၊စာေမးပြဲခန္းထဲမွာက်က္ထားတဲ့
စာေတြမေမးပဲမျမင္ဖူးတဲ့ေမးခြန္းေတြကိုအာျဖီးညာရႊီးရတဲ့ဒုကၡ၊ရုိွးရုိက္ရင္း run ကို
ႏွစ္ပူးနဲ့ေဟာက္စ္ေရာင္ေဆာင္ျပီးရိုွးရတဲ့ဒုကၡ၊ဘုိင္ျပတ္ရင္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နဲ့ႏွစ္ပါး
သြားတဲ့ဒုကၡ.....ေၾသာ္...ဒုကၡ...ဒုကၡ...မ်ားလဲ မ်ားပါေပ့။
၂၀၀၆ခုႏွစ္(သံလြင္ဟီးရုိး၏ခရီးသြားႏွစ္မွာ)ထားဝယ္မိသားစု
(တကၠသိုလ္မ်ားရန္ကုန္)နဲ့
ျပင္ဦးလြင္၊ စစ္ကုိင္း၊ မံုရြာ၊ မႏၱေလးသြားတဲ့ခရီးစဥ္မွာ
ဒုကၡလွလွေလးတစ္ခုနဲ့ၾကံဳခဲ့တယ္။ခရီးစဥ္ရဲ့ပထမဆံုးျမိဳ့က
ျပင္ဦးလြင္ဆိုေတာ့လည္းေရာက္ေရာက္ခ်င္းေရေရလည္လည္ေပ်ာ္ေနၾကတာေလ။
ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ျပီးတစ္ေနကုန္လည္လို့ပတ္လို့ဝတဲ့အခ်ိန္မွာ
ညဘက္ၾကီးအီးစီေတြနဲ့ဆိုင္ကယ္စီးျပီး ျမိဳ့ကိုဆက္ပတ္္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေဖေဖာ္ဝါရီလဆိုေပမဲ့အေအးဓာတ္ကေတာ့မေလွ်ာ့ေသးဘူး။
ဒါေၾကာင့္ဘြတ္ေတြရႊတ္ေတြနဲ့ပုလဲျဖဴဆြယ္တာဆိုင္ကလက္အိတ္ေတြ
ဝယ္ျပီးေတာ့ဆိုင္ကယ္စီးၾကပါတယ္။ပထမေတာ့ဆိုင္ကယ္၅စီး၊
လူက၁၁ေယာက္။စိုးစံေဘာ္ဒါတို့၊စာပန္းအိမ္တို့ကိုသြားျပီးေတာ
အီးစီေတြပါတဲ့ဆိုင္ကယ္သံုးစီးကမနက္ျဖန္အတြက္အစီစဥ္ေတြ
တိုင္ပင္စရာရွိလို့ဆိုျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုျပန္ျပီး နားၾကေတာ့မယ္တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရယ္၊က်ေနာ္ရယ္ကလည္လို့မဝေသးလို့
ဒီညေတာ့သူငယ္ခ်င္းဟိုတယ္တစ္ခုမွာအိပ္လိုက္ေတာ့မယ္လို့
ခြင့္ေတာင္းျပီး အီးစီေတြကိုျပန္လႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ဟဲဟဲ...နဲနဲအတြန့္တတ္လိုက္ရမွေလ။ဒီမွာခရီးစဥ္ကစျပီ။
အခ်ိန္က၁၀ေက်ာ္လုနီးပါး...
တစ္ေယာက္ကညပိုင္းကန္ေတာ္ၾကီးမွာေလညွင္းသြားခံျပီး
တစ္ေယာက္ကညပိုင္းကန္ေတာ္ၾကီးမွာေလညွင္းသြားခံျပီး
အတြဲသြားေခ်ာင္းမယ္ဆိုေတာ့အားလံုးကသေဘာတူလိုက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
ျမဴေတြက်ေနတဲ့ညပိုင္းမွာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ထြန္းထားတဲ့ဓာတ္တုိင္မ်ားက
ေမျမိဳ့ေဆာင္းရဲ့အေအးဓာတ္ကိုအံတုျပီးအလင္းေရာင္
ေပးစြမ္းေနရွာတယ္။ျခံဝင္းအက်ယ္ၾကီး၊ပန္းေပါင္းစံုဥယ်ာဥ္ၾကီးနဲ့
ေရွးေခတ္အိမ္အိုၾကီးမ်ား၊ဘန္ဂလိုပံုစံအိမ္ေလးမ်ားကလည္းျပင္ဦးလြင္ရဲ့အလွကို ျဖည့္ဆီးေပးေနသေယာင္ေယာင္။
ဟုိလမ္း၊ဒီလမ္းစမ္းတဝါးဝါးနဲ့ေဘာ္ဒါေနခဲ့ဖူးတဲ့ႏွစ္ေယာက္
ကိုအားကိုးတစ္ၾကီးလမ္းျပခုိင္းျပီးေတာ့၁၅မီနစ္ေလာက္အၾကာမွာ
ကန္ပတ္လမ္းအတြင္းကိုေရာက္ေနျပီ။
ဇာတ္လမ္းကဒီမွာစပါေတာ့တယ္။က်ေနာ္ေမာင္းေနတဲ့ဆိုင္ကယ္က
ဖြတ္ခ်က္...ဖြတ္ခ်က္...ဖြတ္ခ်က္နဲ့ဆီကုန္သြားပါေရာ။
ပထမေတာ့မသိေသးဘူး။ဘက္ထရီကုန္သြားတယ္ထင္ျပီး
ေအာက္ႏွုိးနဲ့ႏွိုးလဲမရဆီကလံုးဝမလိုက္လာေတာ့တာမို့လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြဘယ္လိုလုပ္မလဲ...? "
"ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကြာ ျမိဳ့ထဲကိုသြားျပီးဆီသြား
ေပးစြမ္းေနရွာတယ္။ျခံဝင္းအက်ယ္ၾကီး၊ပန္းေပါင္းစံုဥယ်ာဥ္ၾကီးနဲ့
ေရွးေခတ္အိမ္အိုၾကီးမ်ား၊ဘန္ဂလိုပံုစံအိမ္ေလးမ်ားကလည္းျပင္ဦးလြင္ရဲ့အလွကို ျဖည့္ဆီးေပးေနသေယာင္ေယာင္။
ဟုိလမ္း၊ဒီလမ္းစမ္းတဝါးဝါးနဲ့ေဘာ္ဒါေနခဲ့ဖူးတဲ့ႏွစ္ေယာက္
ကိုအားကိုးတစ္ၾကီးလမ္းျပခုိင္းျပီးေတာ့၁၅မီနစ္ေလာက္အၾကာမွာ
ကန္ပတ္လမ္းအတြင္းကိုေရာက္ေနျပီ။
ဇာတ္လမ္းကဒီမွာစပါေတာ့တယ္။က်ေနာ္ေမာင္းေနတဲ့ဆိုင္ကယ္က
ဖြတ္ခ်က္...ဖြတ္ခ်က္...ဖြတ္ခ်က္နဲ့ဆီကုန္သြားပါေရာ။
ပထမေတာ့မသိေသးဘူး။ဘက္ထရီကုန္သြားတယ္ထင္ျပီး
ေအာက္ႏွုိးနဲ့ႏွိုးလဲမရဆီကလံုးဝမလိုက္လာေတာ့တာမို့လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြဘယ္လိုလုပ္မလဲ...? "
"ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကြာ ျမိဳ့ထဲကိုသြားျပီးဆီသြား
၀ယ္ရမွာေပါ့ကြတစ္ျခားနည္းမရွိေတာ့ဘူး..."
"ေကာင္းေရာကြာဒါဆိုလဲဖက္တီးနဲ့ေအာင္ကို
မင္းတို့ပဲသြား၀ယ္လိုက္ေတာ့ငါနဲ့သီဟ
ဒီမွာေစာင့္က်န္ခဲ့မယ္မၾကာေစနဲ့ျမန္ျမန္သြားျပီးျပန္ခဲ့ကြ"
ဒီမွာေစာင့္က်န္ခဲ့မယ္မၾကာေစနဲ့ျမန္ျမန္သြားျပီးျပန္ခဲ့ကြ"
"ေအး...အိုေခ စိတ္ခ်" ဆိုျပီးဟိုနွစ္ေကာင္ထြက္သြားျပီး
က်ေနာ္နဲ့သီဟႏွစ္ေကာင္ပဲဝုိင္ပုလင္းေလး၃လံုးနဲ့က်န္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
"ေဟ့ေကာင္သီဟမင္းသရဲဆိုတာယံုလားကြ"
ဝိုင္ပုလင္းတစ္လံုးကိုေဖာက္လိုက္ရင္းရုတ္တရက္
ေမးလိုက္ေသာက်ေနာ့္စကားေၾကာင့္
နဂိုကတည္းကမွအာဇာနည္ေသြးအျပည့္ဝပါေသာသီဟခမ်ာ
" ဟ...ဟေကာင္.ဘာေတြလာေမးတာလဲကြာ...အေရးထဲ"
က်ေနာ္နဲ့သီဟႏွစ္ေကာင္ပဲဝုိင္ပုလင္းေလး၃လံုးနဲ့က်န္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
"ေဟ့ေကာင္သီဟမင္းသရဲဆိုတာယံုလားကြ"
ဝိုင္ပုလင္းတစ္လံုးကိုေဖာက္လိုက္ရင္းရုတ္တရက္
ေမးလိုက္ေသာက်ေနာ့္စကားေၾကာင့္
နဂိုကတည္းကမွအာဇာနည္ေသြးအျပည့္ဝပါေသာသီဟခမ်ာ
" ဟ...ဟေကာင္.ဘာေတြလာေမးတာလဲကြာ...အေရးထဲ"
"ေရွ့ကသစ္ပင္ၾကီးကို ၾကည့္ၾကည့္ကြ...ကုကိၠဳလ္ပင္ၾကီး...
ဟုိဘက္မွာကလည္းဘာအပင္လည္းမသိဘာဘူးကြာ...ႏြယ္ၾကိဳးၾကီးေတြနဲ့...
သရဲၾကီးငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာ ၾကေနတာပဲကြာ..."
သရဲၾကီးငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာ ၾကေနတာပဲကြာ..."
"သားၾကီး...မင္းပါးစပ္ပိတ္ထားေတာ့...ငါေၾကာက္တယ္ကြ"
တုန္တုန္ရီရီနဲ့သီဟစကားေၾကာင့္က်ေနာ္လည္းသူ့ကိုသနားသြားပါတယ္။
ေၾကာက္စရာေတာ့အေကာင္းသားဗ်။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မီးတိုင္မ်ားကဟိုတစ္တိုင္၊ဒီတစ္တိုင္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာကလည္းေတာအုပ္လိုလုိ
ျခံလိုလိုသစ္ပင္ၾကီးေတြနဲ့ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲၾကီး။
အဲဒီေဘးမွာကလည္း ျခံေတြနဲ့အိမ္ငယ္ေလးမ်ား...
က်ေနာ္တို့အေနာက္ဘက္မွာက
ျခံအက်ယ္ၾကီးအလယ္မွာအိမ္ၾကီးကထီးထီးမားမား...မီးေရာင္တစ္ခုမွမျမင္ရပဲ
လေရာင္ေအာက္မွာအိပ္စက္ေနတယ္။
ဟိုက္ရွာလဘတ္ရည္...က်ေနာ္လည္းေဘးပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာျပီးမွ
ၾကက္သီးထလာပါေတာ့တယ္။
အူ..................အူ.............အူ...............အူ..........
ဆြဲငင္ကာအူေနေသာေခြးသံမ်ားကဟိုတစ္စဒီတစ္စၾကားလာရတဲ့
အခ်ိန္မွာေတာ့သီဟခမ်ာေၾကာက္စိတ္အထြတ္ထိတ္ေရာက္ကာ
တုန္တုန္ရီရီနဲ့သီဟစကားေၾကာင့္က်ေနာ္လည္းသူ့ကိုသနားသြားပါတယ္။
ေၾကာက္စရာေတာ့အေကာင္းသားဗ်။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မီးတိုင္မ်ားကဟိုတစ္တိုင္၊ဒီတစ္တိုင္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာကလည္းေတာအုပ္လိုလုိ
ျခံလိုလိုသစ္ပင္ၾကီးေတြနဲ့ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲၾကီး။
အဲဒီေဘးမွာကလည္း ျခံေတြနဲ့အိမ္ငယ္ေလးမ်ား...
က်ေနာ္တို့အေနာက္ဘက္မွာက
ျခံအက်ယ္ၾကီးအလယ္မွာအိမ္ၾကီးကထီးထီးမားမား...မီးေရာင္တစ္ခုမွမျမင္ရပဲ
လေရာင္ေအာက္မွာအိပ္စက္ေနတယ္။
ဟိုက္ရွာလဘတ္ရည္...က်ေနာ္လည္းေဘးပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာျပီးမွ
ၾကက္သီးထလာပါေတာ့တယ္။
အူ..................အူ.............အူ...............အူ..........
ဆြဲငင္ကာအူေနေသာေခြးသံမ်ားကဟိုတစ္စဒီတစ္စၾကားလာရတဲ့
အခ်ိန္မွာေတာ့သီဟခမ်ာေၾကာက္စိတ္အထြတ္ထိတ္ေရာက္ကာ
" ဟိုေကာင္ေတြကို ဖံုးဆက္ကြာ...ေတြ.တဲ့ဆိုင္မွာျမန္ျမန္ဝယ္ျပီးျပန္လာခဲ့ေတာ့လို့..."
" လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာဂ်ီစက္စ္အမ္တယ္လီဖုန္းမွာဆက္သြယ္မွု......"
၂ ေခါက္...၃ေခါက္..."
တူ.....တူ....ဝင္ျပီကြ...
ေဟ့ေကာင္ ဖက္တီးၾကားလား...ဘယ္လိုလဲ...အဆင္ေျပလားကြ"
"ေအး...အိုေချပီကြ...
ဆိုင္ေတြကပိတ္ကုန္ေတာ့...မနည္းရွာလိုက္ရတယ္...လာျပီ ၁၀မီနစ္အတြင္း "
အခုမွပဲနည္းနည္းစိတ္သက္သာရသြားျပီး...ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ့ဆက္ေစာင့္လိုက္ရပါေတာ့
တယ္။ခဏၾကာေတာ့ဟုိႏွစ္ေကာင္ကဆီပုလင္း၂ပုလင္းနဲ့ကေတာ့တစ္ခုကိုင္ကာ
ေရာက္လာေတာ့မွက်ေနာ္တို့ႏွစ္ေယာက္သက္ျပင္းအခါခါခ်...ေၾကာက္စိတ္ပ်ယ္ျပီး
ဆီထည့္ေနတုန္း....ဝုတ္...ဝုတ္...ဝုတ္...အယ္လ္ေဇးရွင္းေခြးႏွစ္ေကာင္ကသူတို့ျခံေရွ့မွာ
ဆူညံ...ဆူညံလုုပ္ေနလို့ ဆက္တိုက္ေဟာင္ေနကာ...က်ေနာ္တို့လဲျမန္ျမန္ထည့္ျပီး
ဆက္သြားမဲ့ခရီးစဥ္ကုိဖ်က္ကာဆိုင္ကယ္သြားအပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအေၾကာင္းေတြကိုသူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ဆံုျဖစ္ရင္ဟာသတစ္ပုဒ္အေနနဲ့သတိတရ
ေျပာစျမဲပါပဲ...။က်ေနာ္နဲ့သီဟဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ေအာင္ကိုနဲ့ဖက္တီးက
ဘယ္လိုဆီသြားရွာရေၾကာင္းစံုေနတာပါပဲဗ်ာ။
ကဲ...ေမာင္ဘီးကလပ္သြားေနသည္။အဲေယာင္လို့ေမာင္ဘီးစာေရးေနသည္ေရ.....
အထူးၾကိဳးစားျပီးေရးထားျပီးပါျပီ...ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ ။
တူ.....တူ....ဝင္ျပီကြ...
ေဟ့ေကာင္ ဖက္တီးၾကားလား...ဘယ္လိုလဲ...အဆင္ေျပလားကြ"
"ေအး...အိုေချပီကြ...
ဆိုင္ေတြကပိတ္ကုန္ေတာ့...မနည္းရွာလိုက္ရတယ္...လာျပီ ၁၀မီနစ္အတြင္း "
အခုမွပဲနည္းနည္းစိတ္သက္သာရသြားျပီး...ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ့ဆက္ေစာင့္လိုက္ရပါေတာ့
တယ္။ခဏၾကာေတာ့ဟုိႏွစ္ေကာင္ကဆီပုလင္း၂ပုလင္းနဲ့ကေတာ့တစ္ခုကိုင္ကာ
ေရာက္လာေတာ့မွက်ေနာ္တို့ႏွစ္ေယာက္သက္ျပင္းအခါခါခ်...ေၾကာက္စိတ္ပ်ယ္ျပီး
ဆီထည့္ေနတုန္း....ဝုတ္...ဝုတ္...ဝုတ္...အယ္လ္ေဇးရွင္းေခြးႏွစ္ေကာင္ကသူတို့ျခံေရွ့မွာ
ဆူညံ...ဆူညံလုုပ္ေနလို့ ဆက္တိုက္ေဟာင္ေနကာ...က်ေနာ္တို့လဲျမန္ျမန္ထည့္ျပီး
ဆက္သြားမဲ့ခရီးစဥ္ကုိဖ်က္ကာဆိုင္ကယ္သြားအပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအေၾကာင္းေတြကိုသူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ဆံုျဖစ္ရင္ဟာသတစ္ပုဒ္အေနနဲ့သတိတရ
ေျပာစျမဲပါပဲ...။က်ေနာ္နဲ့သီဟဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ေအာင္ကိုနဲ့ဖက္တီးက
ဘယ္လိုဆီသြားရွာရေၾကာင္းစံုေနတာပါပဲဗ်ာ။
ကဲ...ေမာင္ဘီးကလပ္သြားေနသည္။အဲေယာင္လို့ေမာင္ဘီးစာေရးေနသည္ေရ.....
အထူးၾကိဳးစားျပီးေရးထားျပီးပါျပီ...ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ ။
6 comments:
ကိုျပား ေက်းဇူးေၾကာင့္ အိမ္လည္ျပီးလိုက္ရီေနတယ္ းD
ေရးထားတာ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ ... ေခြး မကိုက္လိုက္လို႕ ေတာ္ေသး၊ ကိုက္လိုက္ရင္ ဒဏ္ရာေလးၾကည္႕ျပီး ျပန္ရီေနရဦးမယ္ .. အဟီး
ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ခါကိုး
ဖတ္၇င္းနဲကေတာင္ ၾကက္သီးထတယ္
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ရွဴးရွဴးေကာထြက္သြားေသးလား။ ဟီး .......... :D
တအိမ္ထဲေနၿပီး အလုပ္ၿဖစ္ေနၿကတာကုိး
ခုၾကည့္လိုက္ ေရွ ့မွာ ေရွ ့မွာ
အား..............
ဘာမွမရွိဘူး။ မေၾကာက္နဲ ့။
း)
စာလာဖတ္သြားပါတယ္--
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ--
Post a Comment