ျမိဳ့ျပႏွစ္ခုရဲ့ညေန

ညေန၊လူသားတိုင္းေန့စဥ္ၾကံဳေတြ.ေနရတဲ့ ေန့တစ္ေန့ရဲ့အခ်ိန္အစိတ္ပိုင္း
တစ္ခုပါ။ေနမင္းၾကီးအေနာက္စူးစူးကိုဝင္ခါနီး ေတာင္ထြတ္ဖ်ား(သို.) မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းရဲ့အဆုံးပင္လယ္စပ္မွာေမွးတင္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။
တစ္ခ်ိဳ့ကေျပာက်တယ္.ညေနဆည္းဆာခ်ိန္မွာမအိပ္နဲ့၊လူရဲ့စိတ္ကို
ႏံုးခ်ိေစပါတဲ့ေလ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အလြမ္းဓာတ္ခံရွိသူေတြကေတာ့
ညေနဆည္းဆာခ်ိန္မွာေနမင္းၾကီးကိုၾကည့့္ျပီးလြမ္းၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ့တစ္ခ်ိဳ့ေတြကရသေျမာက္တဲ့ကဗ်ာေတြကိုညေနမွာမွေရးစပ္
သီကုံးႏုိင္ပါတယ္တဲ့ေလ။

ျမိဳ့ျပ (၁)

ဖေရဇာလမ္းမၾကီးအေပၚမွာညေနပိုင္းရုးံဆင္းခ်ိန္.ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မို့
ေက်ာင္းကား.ရုံးကား.ဘတ္စ္ကားဗိုက္ပူမွအစlandcruiserအဆံုး
ျပည့္က်ပ္ေနတာထုံးစံအတိုင္းပါ. ဦးထုတ္အနက္ကိုခပ္ငိုက္ငိုက္
ေဆာင္းထားတဲ့ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္လမ္း၅၀ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ
ကားေစာင့္ေနတယ္.ကားကလည္းက်ပ္လိုက္တာဗ်ာ...တစ္
စီးမွကိုေခ်ာင္လွတယ္မရွိလွ။ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး...
သင္တန္းခ်ိန္ကလည္းနီးေနျပီ...ဗိုလ္တစ္ေထာင္၅နဲ၆ကလည္းဆင္းေတာ့
မွာ.ဟူး....သက္ျပင္းကိုခပ္သဲ့သဲ့ခ်ရင္း.လွစ္ခနဲလမ္းေလ်ွာက္ထြက္ခဲ့တယ္
ပူလိုက္တဲ့ရာသီဥတုကြာဂလိုဘယ္ဝမ္းမင္းဆိုလားဘာလားအဲဒါေၾကာင့္ျဖစ္မွာ။ ၄၇လမ္းစီးတီးမတ္နားေရာက္ေတာ့စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့
Sony Ericsson ထဲကိုမက္ေဆ့ခ်္ဝင္လာတဲ့ringtone ေလး
message...message...message တဲ့ ..."ေဟ့ေကာင္ဒီေန့ပိုင္အိုးနီယားမွာ
ရွုိးရွိတယ္...ငါနဲ့ေက်ာ္သက္ႏုိင္ အခုပိေတာက္ရိပ္မွာလာခဲ့...no excuse" နာရီကိုငုံ.ၾကည့္လိုက္ျပီး...နာရီလက္တံက ၅နာရီတိတိကိုညႊန္းေနတယ္
အိုေကလို့ျပန္ရုိက္ထဲ့ျပီးsendခလုတ္ေလးကိုႏုိပ္လိုက္ျပီ...ပ်က္ျပန္ေရာ
၃၉လမ္းကအဂၤလိပ္စာသင္တန္းတစ္ရက္...ပိေတာက္ရိပ္ေရာက္ေတာ့ ဟိုႏွစ္ေကာင္အာလူးဖုတ္လို႔ေကာင္းေနတုန္း...ညီေထာပတ္သီးတစ္
ခြက္ေပးဗ်ိဳ့...ပိေတာက္ရိပ္ထက္ေကာင္းတဲ့ေထာပတ္သီးေဖ်ာက္ရည္ ကိုအခုထိရွာလို့မေတြ.ေသး။ၾကံဳတုန္္းေၾကာ္ျငာဝင္တာ
ေဟ့ေကာင္ေတြ...ဒီေန့ဘာပြဲလဲ? ဒီေန့ပြဲေကာင္းတယ္...အဆိုေတာ္ေတာ္
ေတာ္မ်ားမ်ားဘဲ့...ဟိုေရာက္မွလက္မွတ္ဝယ္ရေအာင္...ဘယ္ခ်ိန္လဲ?
၆နာရီ(ငတီးရဲ့ဘုေတာေတာသံ)...ေဟ့ေကာင္ျမန္ျမန္္ေသာက္အခ်ိန္မရွိဘူး
လိမ့္ရေအာင္...ဟိုမွာ ေအာင္ခမ္းနဲ့ကိုျဖိဳးေရာက္ေနျပီ...ေက်ာ္သက္နုိင္က
က်ေနာ့္ကိုေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ေအး...ဒိုးမယ္...ညီကိုလက္မွတ္ယူမလား
အဝင္ဝမွာလက္မွတ္ကုန္ေနျပီ...ကားေတာင္မရပ္ရေသး.ေမွာင္ခိုသမားရဲ့
အသံပါ...ဘယ္ေလာက္လဲ...၁ ေစာင္၄၀၀၀ ၃ ေစာင္ကို ၁၁၀၀၀နဲ့ယူသြား
အင္းမဆိုးပါဘူးကြာ Uncle Samမွာ ၃၅၀၀ လို့ေရးထားတာငါမေန့က
ေတြ.တယ္၊ယူလိုက္ေတာ့ ဟုေက်ာ္သက္ႏုိင္ကက်ေနာ့္ကိုဝင္ေျပာလိုက္တယ္
...၅း၄၅ ရွိျပီ...ရုွိးေတာ့မစေသးဘူး...ဒဂုံ(၁).လျပည့္ဝန္းတစ္ဝိုက္မွာ
ကာလာမ်ိဳးစုံနဲ့ရက္ပါေတြပန္္.ခ္ေတြ...ဒီေန့ပြဲကက်ားေပါက္၊ကိုင္ဇာတင္မွုံ၊
ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္.စိုင္းစိုင္း.ရဲေလး.ေဂ်းမီ.....ျမဴးဇစ္မ်ိဳးစုံေရာထားလို့
.....အားေပးမဲ့လူေတြကလည္းကိုယ့္လိုင္းနဲ့ကိုစီေတြ...
ရန္ကုန္ျမိဳ့ရဲ့ညေနတစ္ခုကေတာ့တစ္ျဖည္းျဖည္းအသက္ဝင္လာျပီ...
စင္ေအာက္မွာခုန္္ေပါက္ေနတဲ့ခ်ာတိတ္ေတြနဲ့အတူ
က်ေနာ္တို့လည္းျမိဳျပရဲ့ညေနတစ္ခုကို ျမဴးဇစ္နဲ့ ရွင္သန္ခဲ့တယ္...

ျမိဳ့ျပ (၂)

ညေန၅နာရီအတန္္းဆင္းျပီ။ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္
မႏုွတ္ဆက္ေတာ့ဘဲအတန္းဆင္းဆင္းျခင္းထြက္ခဲ့တယ္.၆နာရီအလုပ္ ရွိတယ္ျမန္္ျမန္သြားမွဘဲ.....သာမာန္၁၀မိနစ္ေလာက္ေလ်ာက္ရတဲ့
ေက်ာင္းမွဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို ၅မီနစ္နဲ့အျမန္ေျပးသြားရျပီ။
ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့...ေဟာဟဲ...ေဟာဟဲ...မၾကာပါ...၁၅၄ေရာက္လာပါျပီ
ေက်ာင္းက bukit timah အလုပ္က jurong east IMM မွာတိုက္ရုိက္
ေရာက္တဲ့ကားရွိေပမဲ့ ၁နာရီေလာက္စီးရမွာ...မျဖစ္ပါဘူး၁၅၄စီးျပီး
clementi ေရာက္မွ ၅၂ကိုေျပာင္းစီးေတာ့မယ္...အဲဒါဆိုရင္
မီနစ္ ၃၀ေလာက္ဘဲ...အိုေက...စီးျပီ။ ဖုန္းက silent လုပ္ထားလုိ့
vibrationအသံေလးၾကားေနရတယ္...အေမာမေျပေသးလို့အသံဖုန္းလာ
မွန္းေတာင္သတိမထားမိဘူး...one voice mailတဲ့...ေဟ့ေကာင္...ဒီေန့
ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ Doubby Gaut Cathay ကိုလာခဲ့...ဒါဘဲ့...
က်ေနာ္ဟူး......မျဖစ္ပါဘူးကြာ...ဟိုတစ္ပတ္ကဘဲသူငယ္ခ်င္းေျပာေပးလို့ ရထားတဲ့ရွားရွားပါးပါးအလုပ္ေလး...ပ်က္လို့မရဘူး...
သြားမယ္...သြားမယ္...သြားမယ္ ရဲရဲၾကီးစိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္...
သူငယ္ခ်င္းဆီေတာ့messageျပန္ပို့လိုက္မွဘဲ...ေဆာရီး...
အလုပ္ရွိလုပ္မလာျဖစ္ဘူး...ေနာက္တစ္ခါေပါ့ကြာ...message's sending..
IMM...7/11ကိုေရာက္ေတာ့ ၆နာရီထိုးဖို့၅မိနစ္လို...
ဟူး..ေတာ္ပါေသးရဲ့...မေလးမတစ္ေရာက္ေတာ့ cashier မွာတစ္ေရာက္ထဲအလုပ္ရုွပ္ေနျပီ...လူကေတာ့သိပ္မရွိလွ...
ၾကာသပေတးေန့မို့လို့ျဖစ္မွာပါ။မေလးမကေတာ့က်ေနာ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း နားကိုပူညံပူညံလုပ္ေနျပီ...ဒီေန့ပစၥည္းလာမွာမို့လို့စီရ...မရ...
သယ္ရမဲ့အေၾကာင္းမနက္ျဖန္ရုံးခ်ဳပ္ကလူလာမွာမို့လို့သန့္ရွင္းေရးလုပ္ရမယ ္ဆိ္ုတဲ့အေၾကာင္း...စံုပလုံစိေနတာဘဲဗ်ာ...ေနာက္ေတာ့...
သူ.ညစာစားခ်င္ေနျပီမို့ဆိုင္ခဏေစာင့္လို့ေျပာျပီးထားခဲ့ျပီ...
ဒီေန့ညေနေတာ့တစ္ကယ့္ဆိုးရြားေနတယ္...မနက္ျဖန္ထပ္ရေတာ့မဲ့
Assignmentကလည္းမျပီးေသး...အလုပ္မွာကလည္းတစ္ကယ့္အလုပ္
မ်ားတဲ့ေန့...အိမ္အျပန္္Assignment ေရးဖို့အားက်န္ပမလားမသိ..
.ဒီညေတာ့မအိပ္ရေတာ့ဘူးထင္တယ္...
အစီအရီေပၚလာတဲ့အေတြးမ်ိဳးစံုကို...တီး...ေတာင္....ဟုcustomer
ဝင္လာတဲ့အသံၾကားရေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေရာ...
ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္မဆိုcustomerကိုအေကာင္းဆံုး
ဆက္ဆံရမယ္ဆိုတဲ့ေက်ာင္းမွာသင္ထားရတဲ့စာအတိုင္း...
ရွိစုမဲ့စုေတြကိုျဖစ္ညစ္ျပံဳးရင္း.....