တစ္ခါကေကာ့ေသာင္း-၃

ရေနာင္းမွျပန္ေရာက္ျပီး ညေနဘက္မွာျမန္မာျပည္ကုန္းေျမရဲ့အစြန္းဖ်ားဆံုး
ျဖစ္တဲ့ ဘုရင့္ေနာင္အငူကိုသြားေရာက္ခဲ့တယ္။ ေန့တိုင္းလိုလိုဆိုင္ကယ္နဲ့
ျဖတ္ေနေပမယ့္လည္းသတိထားမမိခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ့အစ္မကိုေမးေတာ့မွနဂါး
ႏွစ္ေကာင္နဲ့ကေလးေလးတစ္ေယာက္ရွိေနတာဘုရင့္ေနာင္အငူပါဆိုလို့
ေသခ်ာလိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့ဆီအုန္းပင္မ်ားနဲ့လွပတဲ့ကမ္းနားလမ္းရဲ့အဆံုးအစြန္း
ပိုင္းေလးနားမွာေတြ.တယ္။ညေနပိုင္းမို့လို့လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ားနဲ့စည္ကား
လ်က္ရွိပါတယ္။


ဘုရင့္ေနာင္အငူ


အသက္သံုးႏွစ္ေလာက္နဲ့ပဲမ်ားလွတဲ့ေကာ့ေသာင္းသူတူမငယ္
အိုက္စကရင္စားခ်င္တယ္ဆိုလို့ေနရာျပဆိုတာနဲ့
သူပဲလမ္းျပျပီးမုန့္ဆိုင္ကိုေခၚသြားတယ္။

သတၱမအၾကိမ္ေျမာက္ေက်ာင္းသားအားကစားပြဲေတာ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
မွာပါတဲ့စာသားတစ္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့"သူေဌးကြ်န္းလည္းမေဝးပါ.....
သူေဌးကြ်န္းလည္းမေဝးပါ၊ျမန္မာျပည္ေတာင္ဘက္အစြန္းမွာ"တဲ့။
မေဝးဘူးသာေျပာတယ္.....အခုမွပဲတစ္ေခါက္ေရာက္ဖူးေတာ့တယ္။
မျပန္ခင္တစ္ရက္မွာေတာ့သူေဌးကြ်န္းကိုေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ရာေတြနဲ့
ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ကြ်န္းျပန္ၾကီးေတြဆီကၾကားဖူးတဲ့ၾကားစကားေတြ
ျဖစ္တဲ့ဟိုတယ္ၾကီးကဘယ္ေလာက္ခမ္းနားေၾကာင္း၊ကာစီႏိုၾကီးကဘယ္
လိုရွိေၾကာင္း၊ေအာ္ဇီကအကမယ္ေတြဘယ္လိုေခ်ာေၾကာင္းစတဲ့
စကားေတြေၾကာင့္အေန့ေန့ညညမက္ခဲ့တဲ့သူေဌးကြ်န္းၾကီးကိုေရာက္
ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ၾကိဳတင္ေပ်ာ္ေနမိတယ္။

သူေဌးကြ်န္းကိုေကာ့ေသာင္းမွခရီးသည္ၾကိဳပို့ေလွမရွိေတာ့
ေဟာ္တယ္မွာအလုပ္လုပ္သူေတြစီးတဲ့ဖယ္ရီေလွပဲခရီးသြားေတြ
အားကိုးကာသြားရတယ္။သူတို့အလုပ္ဆင္းခ်ိန္၊ျပန္ခ်ိန္စတဲ့ေန့ဆိုင္း၊
ညဆိုင္းလဲလွယ္တဲ့အခ်ိန္ေတြကိုၾကိဳတင္သိထားရပါတယ္။
ဒါမွလည္းဘယ္အခ်ိန္ေလွထြက္ျပီးေကာ့ေသာင္းကမ္း
ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေရာက္ႏိုင္မလဲဆိုတာသိႏိုင္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို့သြားေတာ့ညေန၅း၀၀အေခါက္နဲ့ပါ။မိုးဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့အတြက္
ရာသီဥတုကေတာ့ေအးခ်မ္းကာေမွာင္မဲေနပါတယ္။ရွုခင္းေတြၾကည့္
ဖို့အတြက္ေလွရဲ့အေပၚထပ္ကိုတက္ကာေနရာယူလိုက္တယ္။
ေလွထဲမွာေတာ့အလည္လာတဲ့ဧည့္သည္ဆိုလို့က်ေနာ္တစ္ေယာက္
တည္းနဲ့က်န္တာေတြကေကာ့ေသာင္းျမိဳ့ခံေတြ၊အလုပ္ဆင္းမဲ့သူေတြပါ။


ျမန္မာ့ကုန္းေျမအစြန္းဖ်ားဆံုးဘုရင့္ေနာင္အငူ


ေကာ့ေသာင္းျမိဳ့ကိုေလွေပၚမွေတြ.ရစဥ္


Andaman Club Myanmar


ေတြ.ပါျပီဗ်ာ....သူေဌးကြ်န္းဟိုတယ္
ကြ်န္းရဲ့ထိပ္မွာေဆာက္ထားတဲ့အတြက္ထီးထီးမားမားနဲ့
အျမင္မွာေတာ့သားနားပါတယ္။


ကြ်န္ေတာ္တို့စီးလာတဲ့ေလွေလးကမ္းကပ္ပါျပီ။

ေအာက္ဆင္းလိုက္ေတာ့


ဒီလိုမ်ိဳးေလွေတြလည္းရွိတယ္။ရေနာင္းကကာစီႏိုလာၾကတဲ့
ေလွေတြလို့ေတာ့ေျပာတာပဲ။

တံတားေလးေပၚမွာဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ့လမ္းေလွ်ာက္လာျပီးေကာင္တာ
တစ္ခုေတြ.တယ္။ေလယာဥ္ကြင္းေတြမွာလိုပစၥည္းစစ္တဲ့ေနရာ
အေသးေလးပါ။ဒါေပမဲ့လည္းစစ္သူမရွိပဲဒီအတိုင္းထားထားပါတယ္။
ဖုန္ေတာင္နဲနဲတက္ေနလားပဲ။
ေနာက္ေကာင္တာတစ္ခုထပ္ေတြ.တယ္။ေတာင္ေပၚကိုကားနဲ့တက္
ဖို့စီစဥ္ေပးတာပါတဲ့။ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လည္းေမးေတာ့က်ေနာ္တို့
အားလံုးက၁၂ေယာက္။ ဒါနဲ့ကားႏွစ္စီးခြဲျပီးတက္ခဲ့တယ္။


ဒီကားေလးနဲ့


ဒီလိုလမ္းေတြကိုျဖတ္ျပီးတက္ခဲ့တယ္။ ၅မီနစ္ေလာက္ပါပဲ။


ဟိုတယ္ေရွ့ကိုဆိုက္ေရာက္ပါျပီ။



ဟိုတယ္အထဲမဝင္ခင္တစ္ေနရာမွာပါ။ အရင္ကပိုစတာေတြထဲမွာေတာ့
ခဏခဏျမင္ဖူးေနတာပဲ။ အခုုမွမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ.ေတြ.ရေတာ့
ေတာ္ေတာ္လွပါလားလို့ေတာ့မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။
အျပင္မွာေတာ့ဟိုးဘက္မွာပင္လယ္ကိုျမင္ေနရတယ္။

အထဲေရာက္ေတာ့ျမန္မာ့ဆိုင္းဝိုင္းၾကီးကၾကိဳဆိုေနပါတယ္။
ပထမဆံုးက်ေနာ္ကၾကားဖူးနားဝအတုိင္းေအာ္ဇီကေခ်သည္ေတြ
ကတဲ့ကပြဲသြားၾကည့္ရေအာင္လို့ေျပာေတာ့အဲဒါမရွိေတာ့ဘူးတဲ့။
ဟိုတယ္ပိုင္သူေဌးကအရွံဳးေပၚေနလို့ေစ်းၾကီးတာနဲ့မေခၚႏိုင္ဘူး
ဆိုပဲ။ဒါနဲ့ပဲကာစီႏိုထဲဝင္ကာေအာက္ထပ္မွာအေျခအေနနဲနဲ
ၾကည့္လိုက္တယ္။ဂ်က္ေပါ့စက္ေတြမွာေတာ့လူေတြျပည့္လုနီးပါးပဲ။
အတူလာတဲ့သံုးေလးေယာက္ေလာက္ကေတာ့လက္စမ္းမယ္
ဆိုျပီးအေၾကြလဲကာအသီးသီးေနရာယူလိုက္တယ္။

က်ေနာ္ကေတာ့အရင္ကအထူးစပါယ္ရွယ္လူသားမ်ားသာတက္ခြင့္
ရတဲ့အေပၚထပ္ကိုအခုလူတိုင္းကိုတက္ခြင့္ေပးထားတာနဲ့ဘာမ်ားရွိမလဲ
လို့သိခ်င္စိတ္နဲ့တက္ျဖစ္တယ္။ေတြ.ပါျပီ။ ဖဲဝိုင္းေတြ။တြယ္တီဝမ္းကတစ္ဝုိင္း
ေလာက္သာရွိျပီးက်န္တာေတြကရွမ္းကိုးမီးေတြပါ။ အစ္ကိုကမင္းေဆာ့မလား
တဲ့။ စိတ္ကိုဆြေပးလိုက္သလိုပဲ။ ဘယ္ရမလဲ.....ကိုယ့္အၾကိဳက္ပဲေလ။
နာရီဝက္ေလာက္ထိုင္လိုက္တာဘတ္၁၅၀၀လွဴလိုက္ရတယ္.....။
သာဓု.....သာဓု....သာဓု.....။

ကာစီႏိုကထြက္ေတာ့ဖဲရံွဳးလို့ဗိုက္ဆာစျပဳလာတာနဲ့ထမင္းဆိုင္ဘက္ကို
ဦးတည္လိုက္တယ္။အစ္မရယ္၊သူ့သူငယ္ခ်င္းနဲ့တူမငယ္ကေတာ့
သူတို့မွာဘူေဖးလက္မွတ္အလကားရထားတာေတြရွိတယ္ဆိုတာတဲ့နဲ့
ဘူေဖးၾကိတ္မယ္တဲ့။က်ေနာ္တို့ကေတာ့ယိုးဒယားစာနဲ့ဆာရွီးမီကိုအခါးရည္
နဲနဲနဲ့ျမည္းခဲ့တယ္။

စကားစျမည္ေျပာျပီးတာနဲ့ကာစီႏိုအေရွ့ကစတိုးဆိုင္ထဲဝင္ျပီး
ဝင္ေမႊျပန္တယ္။ အရက္ပုလင္း၊ေဆးလိပ္ဗူး၊ေက်ာက္မ်က္ရတနာ၊
အဝတ္အစားနဲ့မု့န္ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးပါ။နက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မွာဆိုေတာ့
လက္ေဆာင္ေလးဝယ္သြားမွဆိုျပီးေျမပဲၾကက္ဥနဲ့ေခ်ာကလက္နဲနဲဝယ္ခဲ့
လိုက္တယ္။

ေလွျပန္ထြက္ဖို့အခ်ိန္နဲနဲေစာေသးတာနဲ့ေလာ္ဘီမွာထိုင္ျပီးယိုးဒယားအဖိုး
ၾကီးတစ္ေယာက္စႏၵယားတီးျပီးသီခ်င္းဆိုတာနားေထာင္ေနလိုက္တယ္။
ယပလက္သူအခ်ိဳ့ကေတာ့သီခ်င္းလိုက္ဆိုေနျပီးေပ်ာ္ေနၾကေလရဲ့။

ဒီလိုနဲ့ပဲညဆယ္နာရီေလာက္မွာေကာ့ေသာင္းကမ္းကိုျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။
အိမ္မျပန္ခင္ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ေနတုန္းပုိစတာတစ္ခုေတြ.ခဲ့ေသးတယ္။
သူေဌးကြ်န္းမွာမဂ္လာေဆာင္ခ်င္တဲ့ေမာင္ႏွံမ်ားအတြက္လူဘယ္ေလာက္
စာကိုမည္မွ်က်မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေသခ်ာရွင္းျပထားပါတယ္။တစ္ညတည္း
ခိုခြင့္လည္းေပးမယ္တဲ့။

မနက္ေရာက္ေတာ့ျပန္ခါနီးအစ္မတစ္ေယာက္အိမ္သြားႏွုတ္ဆက္တာ
ဆဲလႊတ္လိုက္တယ္။ေကာ့ေသာင္းလိုနဲ့ပါ။ျပီးေတာ့ေျပာေသးတယ္
ဘုရားပဲသိေတာ့မယ္...ဘာလဲေမာင္ႏွမေကာ့ေသာင္းတစ္ပတ္လာတာ
အလာတစ္ရက္နဲ့အျပန္တစ္ရက္ပဲေတြ.တယ္။နင့္မိကိုငါတိုင္အံုးမယ္တဲ့....
သူအားတဲ့အခ်ိန္က်ေနာ္ကေလွ်ာက္လည္ေနျပီးက်ေနာ္အားျပန္ေတာ့
သူကဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ေနတယ္ေလ။ဘယ္ေတြ.မလဲ း)

က်ေနာ္ကဘုကလန့္ေကာင္ဆိုေတာ့ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ့
ေျပေျပလည္လည္ေလးေျပာေပးလိုက္မွပဲအဆင္ေျပပါေတာ့တယ္။
ဒါမွလည္းအိမ္ျပန္ေရာက္မွာကိုး။ ဒါေတာင္သူတို့ကရြဲ.သလိုနဲ့ေစာင္းျပီး
ေျပာေနေသးတယ္။မွတ္ပံုတင္၁၀ႏွစ္ကေန၁၈ျပည့္ကိုလဲထားတာ
မရေသးလို့ထားဝယ္လ.ဝ.က ကေထာက္ခံစာေပးလိုက္တာလည္းယံုပံုမရပါဘူး။
ခက္ပါေပ့ဗ်ာ။ျပီးေတာ့စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ထုတ္ေပးတယ္။ ၁၀ခ်က္ျဖည့္တဲ့။
ေနာက္ထပ္တစ္ေနရာေလာက္သြားျပီးအေမးျမန္းခံျပီးမွရွိသမွ်အကြက္ေတြ
မွာလက္မွတ္ထိုးထားတာအျပည့္ရပါတယ္။


ဒါပဲၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ.....။

ေကာ့ေသာင္းခရီးစဥ္ျပီးပါျပီ။ း)