ဒီေန့ နဲ့ ကိုယ့္လူ

ဒီေန့...
အခ်ိန္က ၂ႏွစ္နဲ့သံုးလရွိခဲ့ျပီ
ေသာင္တင္ေနတဲ့ စလံုးကြ်န္းမွာ
အေနာက္ကိုလွည့္ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့
ပ်က္သုဥ္းခဲ့တဲ့ နာရီေတြထဲ
ဘဝေတြက စုတ္ခ်ာေနခဲ့တယ္
လူတစ္လံုးလံုးမျဖစ္ေသးေပမဲ့
အရာဝင္ေအာင္ ထုဆစ္ေနရင္း
ေႏွာင္းခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခ်ိဳ့ကို
ႏွေမ်ာတသ မေနေတာ့ပဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္စီစစ္လိုက္ရင္
ပိုင္ဆိုင္ျပီးတာေလးဆိုလို့ ဒီပလိုမာတစ္ခုတည္းရယ္...

ကိုယ့္လူ...
အတၱေတြခါခ် မာနေတြလဲျပိဳ
အညိွဴးေတြၾကီးစိုး အမုန္းေတြတိုး
ဒဏ္ရာေတြဖံုးဖိ၊ အျပံဳးတုေတြပိ
စာရြက္ျဖဴေပၚ စြန္းသက္ေနတဲ့
ထိုထိုအမည္းစက္ေတြကို
ေကာ္ရယ္ရွင္ပန္နဲ့ဖ်က္ဖို့ ၾကိဳးစားရင္း
ဓားသြားထက္ရွမဲ့လမ္းကိုေရြးခဲ့ေတာ့
ေသြးမထြက္ပဲျဖတ္ဖို့တာဝန္ရွိလာျပီေပါ့...

ဒီေန့...
ျမတ္ေသာဇာနည္ေတြ
လမ္းေပၚထြက္ရင္း
ၾကင္နာမွုေတြေပးေပမဲ့
နားမလည္တဲ့ အယုတ္တမာေတြေၾကာင့္
ရင္ထဲကအမုန္းေတြ အန္ထြက္ခဲ့ျပီ...
ဒီတစ္ခါဟဲ့ ဒီတစ္ၾကိမ္
အျပီးျပတ္ႏႊဲေပမဲ့
လိုက္မလာတဲ့ တို့လူေတြ
ေၾကာက္လို့ေတာ့ရမလားကြဲ.
ငါ့ႏွယ္...သူရဲေဘာေၾကာင္ကာ
စေတးခဲ့တဲ့သူေတြကိုမွ အားမနာပဲ
စလံုးကိုထြက္လာခဲ့တယ္
ရွက္ဖို့အေတာ္ေကာင္းတယ္ေလး...

ကိုယ့္လူ...
ခ်မ္းသာနဲ့ဆင္းရဲ အရမ္းကြာလွတဲ့ ဒီဘဝေတြထဲ
သာေရးကိုဦးစားေပးခ်င္ေပမဲ့ အနစ္နာေတြေၾကာင့္
ကိုယ္ေတြ.မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္
စိတ္ဆႏၵေကာင္း ျမတ္ေသာအက်င့္ေတြ
ျမဲျမန္စြာ ရင္မွာေထြးပိုက္ရင္း
ပါဆယ္တစ္ထုပ္လို
ေစေလရာ ယူသြားၾကပါေတာ့....